رزه امام علی(ع)

رمضان سواد خواندن و نوشتن نداشت. از من خواست به خانواده‌اش نامه بنویسم. گفت: بنویس تا سر صدام را نیاورم، به خانه برنمی‌گردم. در عملیات به عنوان حمل مجروح شرکت کرد؛ اما مجروحی برای حمل نداشت. هوا سرد بود. رمضان رفت زیر برانکارد و خوابید. دو روز بعد از عملیات با هم اسیر شدیم.

رزه امام علی(ع)...

در مسیر عملیات بودیم. مجروحین شب‌های قبل، روی زمین افتاده بودند. از تشنگی تقاضای آب می‌کردند؛ اما برایشان ضرر داشت. انصاری قمقه‌اش را از فانسقه باز کرد و به یکی از مجروحین داد. خدایا! او دارایی‌اش را به تو داد. تو هم دارایی‌ات را به او بده!

رزه امام علی(ع)...

فراموش کردن اسارت اشتباه بود. باید بعد از اینکه آزاد شدیم، روی همان پتوی سبز اسارت می‌خوابیدیم. باید لباس نظامی اسارت را می‌پوشیدیم. باید غذای سادۀ اسارت را می‌خوردیم. باید سبک‌بار زندگی می‌کردیم تا با همان روحیات اسارت بخرامیم و بمیریم. ما اشتباه کردیم که عشق مجازی را به جای عشق حقیقی نشاندیم. ربنا ظلمنا انفسنا!توبه می‌كنم از اشتباهی كه كردم +نوشته شده در جمعه ۲۴ فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۵:۲۷ ق.ظ&nbspتوسط اشرفی |  رزه امام علی(ع)...

گریه می‌کرد که چرا در بهشت نماز نیست. رزه امام علی(ع)...

وقتی بچه بودیم، با هم گلاویز شدیم. آنقدر همدیگر را زدیم تا خسته شدیم. در یک لحظه تصمیم گرفتیم از هم فرار کنیم. تو به آن سو، من به این سو! از هم که دور شدیم، به هم خندیدیم. وقتی بزرگ‌تر شدیم، با هم جبهه رفتیم. تو شهید شدی، من اسیر شدم. خدا رحمتت کند عزیزم!

رزه امام علی(ع)...

شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان است. علی آنقدر اوج می‌گیرد که گم می‌شود. نگویید مقام مردم به مقام علی نمی‌رسد. اصلا کوفیان غیرت ندارند تا دامن علی را بگیرند. پیروی از علی کار سختی نبود. فرمود: در بیت المال طمع نکنید. این هم سخت بود؟
یکی مشتی بدین بی‌دست و بی‌پا/ حدیث رستم دستان چه دانند؟

رزه امام علی(ع)...